Panoya Notlar





















































Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mikro Öyküler

Resim
Not: Sayfamda, Mikro Öykü, Kısa öykü ve uyarlamalar yer alıyor. Saygılarımla S.Soner Selçuklu YENİ:  105.   “PAYLAŞILAN BATTANİYE” Elinde kamerasıyla sokak sokak geziyor, haber avcılığı yapıyordu. Bakalım bu seferki kovalamaca sonrası patronundan aferin alabilecek miydi?  Kar tipi şeklinde yağıyor, bir tokat gibi yüzüne çarpıyordu. Onu sımsıcak tutan paltosu, eldiveni, yün beresi, içi yünlü çizmesi ve yüzünün neredeyse yarısını kaplayan atkısıyla kamerasını ateşlemeye hazır koşturuyordu şehrin sokaklarında. Günün karesi neredeydi? Çöp karıştıran insanları gördü ama gazete politikası gereği onları çekmedi. Onun yerine köpekleri, simit satanları, martıları, otobüs duraklarında titreyerek bekleyen insanları çekti. Ama bir türlü istediği kareyi yakalayamadı. Kısa bir mola verdi. Filtre kahvesini aldı, ardı ardına yudumladı. Derin bir oh! çekti. Zaman mola vermemişti. Hızlı adımlarla avını aramaya devam etti… Bir de metroya bakayım diye düşündü. Metro gir...
Devamı

Büyüklere Masallar

Resim
İÇİNDEKİLER Uyarlamalar ve özgün masallar: 27. "Dokuz köyden..."        Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde develer tellal, pireler berber iken ben anamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken dağların, çöllerin, göllerin ardında bir ülke varmış…       Bu ülkenin kralı büyücü sözlerine çok önem verirmiş. Bu nedenle de kral her yıl büyük laf etme festivali düzenler, her büyücüye bir kese altın verip beğendiği sözleri sarayın çevresine ve ülkenin her yerine duvarlara yazdırırmış. Onun için her söz kanun hükmüymüş. Bu sözler bir araya getirilerek kralın kanunları adı altında uygulanırmış. Tüm anlaşmazlıklar bu sözlere dayanılarak  çözümlenir, cezalar buna göre verilirmiş.       Aileler çocuklarını bu sözlerle eğitir, sarayın büyücüleri tüm ülkedeki okullarda bu sözleri öğretirmiş. Halk da her lafın arasına büyücülerin sözlerini sıkıştırarak krala bağlı olduğunu gösterme yarışındaymış. Yıllar yıllar...
Devamı

Hedefi kaybetmenin dayanılmaz ağırlığı

Resim
Ankara’nın bir zamanların otoriter müdürü (Deli Veli diye bilinirdi) Veli Soysaldı ile ünlü olan Atatürk lisesinden 1972-1973 döneminde mezun oldum. Sırada hayatıma yön verecek adımları atmamı sağlayacak üniversite sınavı vardı… O yıllarda dershanelerde üniversiteye hazırlık kursları diye bir şey yoktu. Yakın zamana kadar olduğu gibi öğrenciler dershanelere ikinci okul gibi devam etmiyorlardı. Bunun yerine bazı arkadaşlarımla test tekniğini öğreten kurslardan birine iki hafta için katılmıştık. “Test nasıl çözülür, bilemediğinde cevaplar arasında eleme yaparak nasıl daha isabetli olursun vb.” konularda teknikler anlatılıyordu. Size sınava hazırlandığım çalışma odamı tarif edeyim… Oturduğumuz apartmanın ikinci katında penceresi arka bahçeye bakan odam yatak, kitaplık, çalışma masası ve sandalyeden oluşan klasik bir düzene sahipti.  Duvarları Pink Floyd, Queen, Iron Maiden, Duran Duran, Led Zepplin,  T-Rex, Osibisa, Creedence Clearwater Revival, Doors, The Beatles po...
Devamı